پزشکي هسته‌اي (به انگليسي: Nuclear Medicine) شاخه‌اي از فيزيک پزشکي[۱] و پرتونگاري مولکولي، است که از خواص هسته‌اي مواد (مثل راديوايزوتوپ‌ها) براي تشخيص و درمان بيماري‌ها استفاده مي‌کند. داروسازي هسته‌اي نيز به اين شاخه از علوم پايهٔ پزشکي کمک مي‌کند.
ويژگي پزشکي هسته‌اي در اين است که توانايي ارايه دادن اطلاعات تصويري از فرايندها و عملکردهاي متابوليکي بدن را دارد در صورتيکه ديگر مداليته‌هاي تصوير برداري‌هاي پزشکي همانند مقطع‌نگاري رايانه‌اي و ام‌آرآي عموماً اطلاعات ساختاري و آناتوميکال توليد مي‌کنند.[۲]
پرکاربردترين راديوايزوتوپ در پزشکي هسته‌اي تکنيتيوم-۹۹m است.
از مداليته‌هاي پر استفاده در پزشکي هسته‌اي مي‌توان مقطع‌نگاري با نشر پوزيترون و مقطع‌نگاري رايانه‌اي تک‌فوتوني (به انگليسي: SPECT) را نام برد.
| 
کلیه حقوق تحت مجوز