" بيماري بوسيدن" ، كه خيلي
ها آن را اينطور مي ناميدند، هميشه براي من جاي سئوال داشت . آيا واقعاً
خطرناكه ؟ آيا واقعاً بوس كردن كار پرريسكيه ؟
به
من گفته شده بود " بهتره حواست باشه كه چه كسي را بوس مي كني ! ".
دبيرستاني بودم كه بيماري مونو شايع شد . بچه ها يك ماه از مدرسه عقب
افتادند ؛ به همه گفته شده بود كه اين مسئله به خاطر آن است كه " تعداد
زيادي از مردم ،تعداد زياد ديگري را بوسيده اند" . وقتي اين اتفاق افتاد
فقط دو سه تا از بچه ها مونو[1] گرفته بودند كه آنها حتي همديگر را هم نمي
شناختند ، بقيه اش هيجان زياد ، شايعه و داستان بود .اما اين " بيماري
بوسيدن" ، كه خيلي ها آن را اينطور مي ناميدند، هميشه براي من جاي سئوال
داشت . آيا واقعاً خطرناكه ؟ آيا واقعاً بوس كردن كار پرريسكيه ؟
بيماري
مونو از طريق عفونتي با ويروس اشتاين – بار[2] (EBV)ايجاد مي شود ، بعد
از تماس با ويروس (EBV)، هيچگونه علامتي در بيمار ديده نمي شود- در واقع ،
در بيش از 95% افراد بزرگسال ، شواهدي از وجود پادتن اين ويروس كه در
گذشته به بدن وارد شده است ، ديده مي شود ، اگرچه اكثر آنها هيچ بيماري
مرتبطي را به خاطر نمي آورند. به دلايلي كه همچنان ناشناخته مانده است ،
فقط تعدادي از مردم بعد از تماس با ويروس (EBV)به بيماري مونو كه همراه
با خستگي ،سردرد ،درد ماهيچه ها يا مفاصل ، تب ، ورم غدد لنفاوي و گلو
درد است ، دچار مي شوند .درست است كه ويروسEBV در آب دهان موجود است و مي
تواند از طريق بوسيدن منتقل شود ، اما مونو بيماري بسيار واگيرداري نيست و
همچنين از طرق ديگري هم مانند سرفه يا عطسه مي تواند انتقال يابد . از
آنجايي كه هيچ گونه علامتي وجود ندارد ، جلوگيري از انتشار اين ويروس كار
آساني نيست.حتي زماني هم كه علامتي هم وجود داشته باشد ، قبل از تشخيص
بيماري هم مي تواند مسري باشد.
ساير
عفونت ها نيز مي توانند موجب بيماري هايي شبيه به مونو مثل [3](CMV)و بقيه
بيماري هاي ويروسي شوند. آزمايش هاي خون معمولاً مي توانند در صورت لزوم
به تشخيص بيماري مونو كمك كنند .
هيچ
درمان مؤثر و قطعي براي اين بيماري وجود ندارد ،اما استامينوفن يا
ايپوبروفن و مايعات مي توانند مفيد باشند .اكثر كساني كه به اين بيماري
دچار مي شوند ، بعد از مدت يك يا دو هفته كاملاً بهبود مي يابند . در اغلب
موارد احساس خستگي بيش از يك ماه به طول مي انجامد ، اما حتي در آن موقع
نيز بازگشت به حالت عادي انتظار مي رود .به دليل اينكه ممكن است طحال بزرگ
شود و چنانچه آسيب ببيند ،مي تواند پاره شود ، به افرادي كه دچار مونو
هستند توصيه مي شود حداقل تا يك ماه بعد از بهبودي ، سراغ هيچگونه ورزشي
نروند.
بيماري هاي عفوني مربوط به بوسيدن
در
تبادل هرگونه ترشحي از بدن ، خطر انتقال عوامل عفوني وجود دارد . اگرچه
بدن سيستم هاي دفاعي دارد كه از عفونت ها جلوگيري مي كند ولي آنها براي
بعضي از عفونت ها بهتر از عفونت هاي ديگر عمل مي كنند .براي مثال ، HIV و
هپاتيت B به راحتي از طريق روابط جنسي منتقل مي شوند، حال آنكه هپاتيت C
به سادگي از اين طريق انتقال نمي يابد .
به
طور مشابه ، بعضي از بيماري ها به راحتي بيماري هاي ديگر ، از طريق بوسيدن
انتقال نمي يابند . HIV به ندرت از راه بوس كردن سرايت مي كند ؛ و چنانچه
انتقال اتفاق بيافتد ، به خاطر زخم هاي بازي است كه در دهان وجود دارند و
امكان تماس با خون و نه فقط بزاق دهان را ايجاد مي كنند .از سوي ديگر ،
بسياري از بيماري هاي ويروسي نيز از طريق بوسيدن انتقال مي يابند : ويروس
تبخال ، عامل تاول هاي تبخالي ، تاول هاي ناشي از تب از اين قبيل هستند .
در حقيقت ، بيماري هايي كه از طريق بوسيدن انتقال مي يابند ، مانند مونو ،
تأثير كمي بر كل سلامتي بدن دارند .
نتيجه كلي
اگرچه
اين مطلب درست است كه ويروس EBV به راحتي از طريق بوسيدن از يك شخص به شخص
ديگري انتقال مي يابد ، معمولاً هيچ بيماري مرتبطي با اين عفونت تشخيص
داده نمي شود .حتي در زمان وقوع مونو ،بهبودي كامل در مدت زماني كوتاه ،
يك قاعده است .
پس باوجود اينكه " بيماري بوسيدن " واقعي است ، ولي عمل بوس كردن به ندرت خطري براي سلامتي شما محسوب مي شود .
نوشته رابرت اشمرلينگ[4] ، انتشارات سلامت هاروارد