کسانی که به اوتیسم مبتلا هستند مانند کسانی که فلج مغزی دارند (cerebral palsy) از ناتوانی جسمی ‌رنج نمی‌برند؛ آنها احتیاج به صندلی چرخدار ندارند و در ظاهر مانند هر فرد دیگری که چنین معلولیتی ندارد به نظر می‌رسند. با توجه به این طبیعت نامرئی این معلولیت آگاهی و درک این وضعیت کار دشوارتری است.

“از آنجا که یک کودک اوتیست در ظاهر مانند کودکان دیگر است بقیه فکر می‌کنند که رفتار متفاوت او به این علت است که او بچه شیطانی است و یا اولیای وی نمی‌توانند کنترل اش کنند. افراد غریبه معمولا این ملاحظه را درباره چنین کودکی ابراز می‌کنند.“

 اوتیسم یک معلولیت رشدی دائمی‌است که بر نحوه ای که یک نفر با افراد پیرامون خود ارتباط می‌گیرد یا با آنها وارد رابطه می‌شود، تاثیر می‌گذارد. کودکان و بزرگسالانی که اوتیست هستند برای ایجاد یک رابطه قابل فهم با دیگران مشکل دارند. توانایی آنها برای ایجاد دوستی معمولا به اندازه قابلیت آنها برای فهم ابرازات عاطفی دیگران محدود است.

کسانی که مبتلا به اوتیسم هستند اغلب از ناتوانی های دیگری هم رنج می‌برند که مربوط به یادگیری است و به همراه اوتیسم در فرد پیدا می‌شوند ولی هر فردی با چنین شرایطی در سطح معینی در فهم جهان پیرامون خود دشواری دارد.

“واقعیت برای یک فرد اوتیست یک مجموعه شرایط مغشوش و بهم ریخته از وقایع، افراد، محلات، اصوات و تصاویر است. برای چنین فردی به نظر نمی‌رسد که مرز، مفهوم یا نظم روشنی برای چیزی وجود داشته باشد. بخش قابل ملاحظه ای از زندگی من صرف این می‌شود که سعی کنم الگویی که پشت هر چیز است را دریابم.”

خصوصیات اوتیسم چه هستند؟

چه چیزی عامل اوتیسم است؟

علت یا علائم دقیق اوتیسم هنوز ناشناخته هستند ولی تحقیقات نشان داده است که عوامل ژنتیک در این باره مهم هستند. همینطور تحقیقات نشان داده است که اوتیسم به یک رشته شرایطی مربوط است که بر رشد مغز تاثیر می‌گذارند و در قبل، حین و یا در فاصله کوتاهی بعد از تولد رخ می‌دهند.

تشخیص

هر چه زودتر اوتیسم در فرد تشخیص داده شود به همان اندازه شانس اینکه آن فرد کمک و حمایت مناسب را دریافت کند بیشتر خواهد شد.

آیا به افراد اوتیستی می‌توان کمک کرد؟