از پاهای خود مراقبت کنید. به طور مرتب پاهای خود را بررسی کنید، یا از یکی از اعضای خانواده خود خواهش کنید این کار را انجام دهد. پزشکان پا و پزشکان عمومی (متخصص طب داخلی و پزشک خانواده) برای معالجه و درمان پا مناسب می‌باشند. برخی مواقع مهارت‌های خاص یک جراح ارتوپد یا متخصص پوست احتیاج است. سعی کنید که جریان خون هر چه بیشتر در پاهای شما برقرار باشد؛ برای انجام این کار زمانی که نشسته‌اید یا دراز کشیده‌اید پاها خود را بالا قرار دهید، اگر به مدت طولانی می‌نشینید پاها را دراز کنید، قدم بزنید، پا را به آرامی ماساژ دهید یا حمام آب گرم بگیرید. سعی کنید از پوشیدن کفش‌هایی که اندازه پاهای شما نیستند خودداری کنید. پاهای خود را در معرض هوای سرد قرار ندهید. به مدت طولانی ننشینید (مخصوصا با پاهای جمع شده). سیگار نکشید. کفش‌های مناسب و اندازه پاهایتان بپوشید تا از خیلی از مشکلات پا جلوگیری شود.

در زیر چندین رهنمود برای اندازه کفش را ملاحظه می‌کنید:

باید بدانید که اندازه کفش با افزایش سن تغییر می‌کند، بنابراین قبل از خرید کفش پای خود را اندازه بگیرید. بهترین زمان برای خرید کفش، اواخر روز می‌باشد، چون که در این زمان پا به بیشترین اندازه خود می‌رسد. در بعضی افراد یکی از پاهایشان بزرگتر از پای دیگر آنها می‌باشد، بنابراین باید کفش را اندازه پای بزرگتر گرفت. کاری به سایز داخل کفش نداشته باشید، بلکه کفشی را بخرید که مناسب پای شماست. کفشی را انتخاب کنید که به شکل پای شما می‌باشد. موقع خرید کفش، دقت کنید که کفش فضای کافی برای بزرگترین انگشت شما داشته باشد. مطمئن شوید که پهنای کفش با پهنای پای شما هماهنگی داشته باشد. کفش‌های خیلی تنگ را خریداری نکنید، به این امید که جا باز می‌کنند. پاشنه پا باید به طور راحت در کفش قرار گیرد و کمتر احتمال لیز خوردن وجود داشته باشد- کفش نباید موقع راه رفتن از پا در بیاید. زمان خرید با کفش چند قدمی راه بروید تا از اندازه آن مطمئن شوید و بعد هم در منزل روی فرش راه بروید. قسمت روی کفش باید از ماده نرم و انعطاف پذیر ساخته شده باشد تا با شکل پا هماهنگ شود. کفش‌هایی که از چرم تهیه می‌شوند احتمال مشکلات پوستی را کاهش می‌دهند. کف کفش هم نباید لیز باشد. تویی‌های ضخیم کفش موقع پیاده‌روی، روی سطوح سخت به پاها کمک می‌کنند. کفش‌های پاشنه کوتاه راحت‌تر، مطمئن‌تر و کم خطرتر از کفش‌های پاشنه بلند هستند.

عارضه‌های باکتریایی و قارچی، ازجمله بیماری پای ورزشکار (نوعى مرض قارچى انگشتان)، زمانی پیش می‌آیند که پا به مدت طولانی در کفش باشد- مکانی مرطوب، تاریک و گرم که بهترین جا برای رشد قارچ می‌باشد.

عارضه‌های باکتریایی و قارچی سبب خشکی پوست، سرخی، سوزش، تورم، درد و پوسته پوسته شدن می‌شوند. اگر درمان سریع صورت نگیرد، یک عفونت به سختی معالجه خواهد شد. یا اگر عفونت به نحو احسن برطرف نشود، ممکن است دوباره برگردد. برای جلوگیری از عفونت پاها- به ویژه بین انگشتان- را تمیز و خشک نگهدارید. جوراب‌های خود را مرتب تعویض کنید. هر روز به پاهای خود پودر پا بزنید. اگر مشکلات پای شما ظرف 2 هفته بهبود نیافت، به پزشک مراجعه کنید.

پوست خشک باعث درد یا سوزش پا می‌شود. بنابراین از صابون‌های ملایم استفاده کنید و هر روز روی پاهای خود کرم مرطوب کننده یا لوسیون بمالید. اگر به آب وان یا حمام روغن اضافه می‌کنید، مراقب باشید لیز نخورید.

میخچه و پینه به سبب فشار کفش که روی قسمت استخوانی پا داده می‌شود، ایجاد می‌شوند. اگر روی پای شما میخچه و پینه وجود دارد، حتما به پزشک مراجعه کنید. گاهی با اوقات پوشیدن کفش مناسب یا استفاده از پدهای ویژه، مشکلات رفع می‌شود. درمان میخچه و پینه توسط خود شما ممکن است ضرر داشته باشد، به ویژه اگر دیابت یا ضعف گردش خون داشته باشید. داروهای بدون تجویز دکتر اسید دارند که بافت را تخریب می‌کنند اما عامل بیماری را درمان نمی‌کنند. برخی مواقع با مصرف این داروها نیاز به جراحی برطرف می‌شود، اما باید قبل از استفاده از آنها با پزشک مشورت کرد.

زگیل‌ها زواید پوستی هستند که عامل ایجاد آنها ویروسی است. گاهی اوقات دردناک هستند و اگر درمان نشوند در بدن پخش می‌شوند. از آنجا که درمان خودسری نتیجه نمی‌دهد، به پزشک مراجعه کنید. پزشک می‌تواند با دارو، سوزاندن، فریز کردن و یا جراحی زگیل را از بین ببرد.

پینه شست پا زمانی رشد می‌کند که مفاصل در انگشت بزرگ پا با یکدیگر هماهنگ نمی‌شوند و دردناک و حساس می‌شوند. پینه انگشت پا می‌تواند در افراد خانواده نیز شیوع پیدا کند. اگر این پینه جدی نباشد، پوشیدن کفشی که مناسب انحنای روی پا و انگشتان پا باشد، و یا استفاده از پدها یا تویی اضافی که ضربه و فشار روی پینه را کم کند، می‌توانند درد را کاهش دهند. درمان با ورزش یا لایی‌های کفش از دیگر روش‌های درمان می‌باشند. همچنین پزشک می‌تواند برای درد داروهای ضد التهاب و آمپول‌های کورتیزون تجویز کند. گاهی، برای رفع فشار یا ترمیم مفصل انگشت پا، جراحی لازم می‌شود.

ناخن‌های در گوشت فرو رفته، زمانی ایجاد می‌شوند که قسمتی از ناخن پوست پا را می‌شکند- که در صورت صحیح کوتاه نکردن ناخن به وجود می‌آید. این ناخن‌های در گوشت فرو رفته بیشتر در انگشت بزرگ پا ایجاد می‌شود. دکتر می‌تواند این قسمت از ناخن را که در گوشت فرو رفته، بردارد. و آن قسمت از پا التیام می‌یابد. اغلب می‌توان با کوتاه کردن ناخن انگشت پا بصورت صاف، یکنواخت و تا نوک انگشت، از فرو رفتن ناخن در گوشت جلوگیری کرد. 

شست کژی پا با کوتاه شدن تاندون‌هایی که حرکات انگشت پا را کنترل می‌کنند ایجاد می‌شود. معمولا بند انگشت پا بزرگ می‌شود و انگشت پا را به عقب می‌کشاند. در طی زمان، مفصل در اثر ساییدگی با کفش، بزرگ و سفت می‌شود و توازن شما را تحت تاثیر قرار می‌دهد. پوشیدن کفش و جوراب مناسبی که فضای کافی برای انگشتان پا فراهم کنند، می‌توانند باعث درمان شوند. در حالت‌های جدی‌تر، جراحی لازم می‌شود.