ابراهیم تا 70 سالگی مشغول كار بوده و با هیچ مشكلی روبه‌رو نشده است ولی از این سن به بعد این بانوی سالمند به علت فشار كاری زیاد، زانوها و مچ پاهایش دچار آسیب و گرفتگی شده است.

او با مراجعه به یك روماتولوژیست داروهای مورد نیاز را دریافت می‌كند و با انجام چندین نوبت فیزیوتراپی به زندگی عادی خود برمی‌گردد.

عبدالله حسینلو، كارشناس ارشد فیزیولوژی مركز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه معتقد است، همكاری خانواده طی چندین ماه همراه مصرف داروهای تجویز شده و انجام فیزیوتراپی، كم‌كم این بانو را به زندگی طبیعی خود برگردانده است.

اوبا كمك فرزندانش ابتدا با عصا شروع به راه رفتن كرد و كم‌كم زندگی عادی را از سر گرفت. به طوری كه در حال حاضر 80 سال دارد و نه تنها از عهده كارهای خود برمی‌آید، بلكه از همسر پیرش كه معلول است نیز مواظبت می‌كند. این امر اهمیت حمایت و كمك جامعه و خانواده را در برگرداندن سالمندان به زندگی عادی نشان می‌دهد.

به اعتقاد این كارشناس فیزیولوژی، می‌توان گفت سلامت جامعه در گروی سلامت خانواده‌هاست و منظور از آن سلامت خانواده، سلامتی روحی ـ روانی، جسمی، اجتماعی و معنوی خانواده‌هاست كه با آموزش و تربیت افراد خانواده میسر می‌شود.

وی توصیه می‌كند: ‌از آنجا كه سالمندی مرحله حساس عمر انسان است، اگر با سلامت و رفاه توام باشد دوره خوش زندگی است، اما اگر همین دوران با فقر و بیماری توام شود، پرمصیبت و تلخ است لذا سالمندان باید برای روزهای ناتوانی خود پول پس‌انداز كنند و همچنین خانواده‌ها باید كانون گرم و با محبت خانه‌ها را برای تامین سلامت روحی و روانی سالمندان فراهم كنند و جامعه نیز نقش، جایگاه و توانمندی‌های سالمندان را روشن و برای استفاده از تجربیات ارزنده آنان زمینه‌سازی كند.

خانواده، هم تكریم هم ترمیم

حفظ حضور سالمندان در خانواده نه تنها شان و جایگاه آنان را حفظ می‌كند، بلكه دردهای ناشی از سالمندی، رنجوری و بیماری‌های آنها را نیز التیام می‌بخشد و ترمیم می‌كند.

نسترن امیری، مشاور به خانواده‌ها توصیه می‌كند سالمندان خود را در سالخوردگی بیش از پیش مورد توجه قرار دهند.

وی می‌افزاید: ‌سالمند ممكن است در سال‌های پایانی عمر دچار ناتوانی شدید شود، طوری كه مانند سال‌های كودكی نیاز به مراقبت داشته باشد. درحالی كه در این سنین او همچنان می‌خواهد مانند دوران توانمندی خود باشد و پذیرش این موضوع كه ناچار است خود را چون نوزادی به دست دیگران بسپارد، مشكل است.

سالمند ممكن است در این دوران افسرده و غمگین شود و خود را به مرگ بسپارد یا بدقلق و بداخلاق شود و به كسانی كه از او مراقبت می‌كنند، پرخاش كند. آنها گاهی موضوع را می‌پذیرند و گاهی با آن كنار می‌آیند. امیری توصیه می‌كند: خانواده‌ها در این مورد صبوری پیش گیرند و بكوشند سالمند را درك كنند و با او رفتاری محبت‌آمیز و محترمانه داشته باشند.

این روان‌شناس به خانواده‌ها توصیه می‌كند در صورتی كه تمكن كافی دارند از خدمات پرستاری در منزل و فیزیوتراپی كمك بگیرند و به خاطر سن زیاد سالمند نسبت به بهبود او ناامید نباشند.

كمك به بهبود سالمند، محبت و پذیرش او بهترین چیزی است كه هنگام بیماری می‌توانید به او بدهید.