واحد
پول کشور "ایران" بر مبنای «دینار» بنا شده. دینار، واحد قدیمی پول روم و
بعد امپراتوری روم شرقی بود و «دیناریوس» خوانده می شد. یک دیناریوس روم
شرقی برابر با یک سکه نقره بود که وزنش در مواقع مختلف فرق می کرد. این
واحد پول بعد از فتح اراضی روم شرقی به دست مسلمانان، از طرف اونها به
عنوان نام واحد پول انتخاب شد و تبدیل شد به دیناری که امروزه هم در
کشورهای عربی از آن استفاده می شود. به همین ترتیب، سلطنتها و حکومتهای
ایرانی هم از دینار استفاده می کردند. اما به تدریج، در نتیجه تورم و بی
ارزش شدن پول، احتیاج به واحدهای پولی بزرگتر پیش اومد.این واحدها همه بر
مبنای دینار بنا شده بودند.
اولین
واحد پولی، سکه صد دینار (صنار) بود که توسط سلطان محمود غزنوی ضرب شد و
به اسم «محمودی» نامیده می شد. در همان زمان، شاهان سامانی ماورالنهر، سکه
های نقره پنجاه دیناری ضرب کردند که «شاهی» نامیده می شد. در حقیقت، یک
شاهی، نصف یک محمودی یا به عبارت دیگر، یک محمودی، دو شاهی بود. تا
زمانهایی سکه های نقره مورد استفاده، شاهی و محمودی بودند. واحدهای دیگری
مثل «قران» (هزار دینار) و تومان (10000) دینار، فقط واحد محاسبه بودند و
عملا هیچ سکه ای به نام قران یا تومان ضرب نمی شد (کلمه تومان از لفظ
مغولی تومان به معنی ده هزار است. نمونه اش رو در منصب «تومان باشی» می
شود دید: فرمانده ده هزار نفر).
در
دوره صفوی، شاه عباس شروع به ضرب یک سکه کرد به ارزش 200 دینار یا دو
محمودی. این سکه به «عباسی» معروف شد و بسیار مورد استفاده قرار گرفت. در
همین زمان، به علت رابطه پرتغال با ایران، سکه های پرتغالی در ایران رایج
شد این سکه ها «رئال» نام داشتند (که هنوز هم واحد پول بعضی از مستعمرات
سابق پرتغال، مثل برزیل است). این واحد پول، بر مبنای وزنش، مطابق 1175
دینار گرفته شد و در ایران به این اندازه خریده می شد.
سکه
رئال پرتغال در ایران به عنوان ریال رواج پیدا کرد به این ترتیب دولت
ایران دست به ضرب سکه های ریال زد که برای مبالغ بالا بکار می رفت. در
اواخر قرن هجدهم میلادی، نادرشاه افشار هم یک نوع سکه به ارزش 500 دینار
ضرب کرد که به اسم خودش «نادری» خوانده می شد، اما خیلی زود در فرهنگ عام
به جای لفظ نادری، استفاده از لفظ «ده شاهی» (شاهی= پنجاه دینار: 500
دینار= ده شاهی) رواج پیدا کرد.
در
طول سلطنت قاجار، سکه های مورد استفاده در ایران، شاهی، صنار، عباسی، و ده
شاهی بودند، و در اواخر دوره قاجار، سکه های هزار دیناری و دوهزار دیناری
هم ضرب شدند (یک قرانی و «دوزاری»). در ابتدای سلطنت پهلوی برای یکدست شدن
واحد پول ایران، سکه های ریال بجای 1175 دینار به مبلغ 1000 دینار (مطابق
قران) کاهش داده شدند و واحد پول «ریال» نام گرفت. در همان دوران پهلوی هم
بعد از تورمهای اقتصادی مختلف و رواج پول کاغذی، اسکناسهای پنج ریالی و ده
ریالی (یک تومانی) چاپ شدند.
کلیه حقوق تحت مجوز