واحد پول در دوره ی قاجار تومان بود .
یوز صد / مین هزار / و تومان ده هزار است . اتفاقاً ما هنوز واژه ی دو
زاری و پنزاری ( دو هزاری و پنج هزاری ) را به کار می بریم . یک تومان ده
هزار جزء داشته . با اینکه قاجار رفت و تومان هم رفت ولی پدران و مادران
ما عادت کرده بودند و عادت خود را به ما هم منتقل کردند .
اتفاقاَ
در مصر هم این گونه است با اینکه ( مصریة ) واحد قدیم پول مصر است ؛ اما
با کمال تعجب هنوز در مصر به پول می گویند ( مصریات ) و در لبنان نیز (
مَصاری ) گفته می شود .
در
عراق نیز ( فُلوس )به معنی پول است در حالی که «خمسة فلوس » و « خمسة و
عشرین » فلوس دیگر ارزشی ندارد . اما مردم به همان « فلوس » عادت کرده اند
.
در زبان پهلوی واژه ( پاره ) به معنی پول بوده اما بعدها ( پاره ) یا ( پار) به معنی ( رشوه) آمده است .
مولوی می گوید :
ما پادشاه پاره و رشوت نبوده ایم ...... بل پاره دوز خرقه ی دل های پاره ایم
در
اوستا ( شئته ) معنی پول را دارد.در دوره ساسانی ( خواستک ) به معنی پول
شد که باز هم بعدها معنی دیگر یافت و به معنای مال و ثروت شد . چنانکه
شهید بلخی می گوید :
دانش و خواسته است نرگس و گل......که به یک جای نشکفند به هم
هر که را دانش است خواسته نیست......وانکه را خواسته است دانش کم
استاد
میر جلال الدین کزازی واژه پول را برگرفته از ( آپولوس) خدای سکّه، ثروت و
زر در یونان باستان می داند . آپولوس به پول تبدیل شده است .
کلیه حقوق تحت مجوز