.

.

عشق یعنی آن نخستین حرفها / عشق یعنی در میان برفها

عشق یعنی یاد آن روز نخست / عشق یعنی هر چه در آن یاد توست

.

.

روزی اگر نبودم ، تنها آرزویم ساده ام این است

ریز لب بگویی :

“یادش به خیر”

.

.

پشت پا خوردم ز هر کَس که گفت یار منه

چون که دیدم روز و شب در پی آزار منه

هرکه دستی از محبت حلقه کرد بر گردنم

دیدم این دست محبت ، حلقه دار منه

.

.

آنکه که قلب خاکی اش را سنگفرش قدم هایت می کند

منم

.

.

بار الاها ، ای خدای عدل و داد / هرکه کرده یادی از ما زنده باد

ما که معتاد رفیقیم و خمار روی دوست / در مرام ما نباشد ترک این نوع اعتیاد

.

.

پیش از آنی کهبه چشمان تو عادت بکنم / باید ای دوست به هجران تو عادت بکنم

یا نباید به سرآغاز تو نزدیک شوم / یا از آغاز به پایان تو عادت بکنم

بهتر آن است که چشم از تو بپوشم انگار / تا به چشمان پشیمان تو عادت بکنم

.

.

عشق یعنی با تو خواندن از جنون / عشق یعنی سوختنها از درون

عشق یعنی سوختن تا ساختن / عشق یعنی عقل و دین را باختن

.

.

تو را در مثنوی پیدا نکردم / حضور دیگری پیدا نکردم

سرودم هر غزل تنها بودی  برایت ثانوی پیدا نکردم

.

.

قدر یاران قدیمی را بدان ای نازنین ، فرش های کهنه را مردم گران تر می خرند

.

.

نمیدانم چرا بیمارم امشب / سکوتی خفته در گفتارم امشب

غم اشک دلم آهسته می گفت / پریشان از فراق یارم امشب

.

.

عشق یعنی شاخه ای گل در سبد / عشق یعنی دل سپردن تا ابد

عشق یعنی سروهای سربلند / عشق یعنی خارها هم گل کنند

.

.

دست من کوتاه از دیدار توست / قلب من اما همیشه یاد توست

.

.

هرگاه دلت یاد کسی کرد و فرو ریخت ، آنگاه به یاد آر که من نیز به یاد تو چنینم

.

.

سفر مگو که دل از خود سفر نخواهد کرد / اگر منم که دلم بی تو سر نخواهد کرد

من و تو پنجره های قطار در سفریم / سفر مرا به تو نزدیکتر نخواهد کرد

.

.

ما را کبوترانه وفادار کرده است / آزاد کرده است و گرفتار  کرده است

بامت بلند باد که دلتنگیت مرا / از هرچه هست غیر تو بیزار کرده است

.

.

لاله ی داغ دیده را مانم / اشک از رخ چکیده را مانم

دست تقدیر از تو دورم کرد / گل از شاخه چیده را مانم