پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند نه تنها روی سکوهای سالن‌ مد، بلکه در زندگی روزمره بسیاری از زنان در سراسر جهان جایگاه ثابتی دارد. این کفش‌ها قد را بلندتر می‌کند و به برخی حس اعتماد به نفس بیشتری می‌دهد.

هنگام پوشیدن آنها بدن از حالت معمولی خود خارج و عضلات پا کشیده می‌شود. مدت‌ها است که نسبت به کفش‌های پاشنه بلند نگاه بدبینانه‌ای وجود دارد و پزشکان معمولا در مورد پی‌آمدهای بد آن برای سلامتی هشدار می‌دهند. کمردرد، واریس و خارج شدن بدن از حالت صحیح آن از مشکلاتی هستند که به استفاده از این کفش‌ها نسبت داده می‌شوند. البته ارتباط پوشیدن کفش پاشنه بلند با این عوارض به‌طور علمی ثابت نشده است.

یافته‌های جدید در مورد تأثیرات کفش پاشنه بلند بر سلامتی
اخیرا پژوهشگران دانشگاه وین اثرات کفش پاشنه بلند را روی عضلات ساق پا مورد بررسی قرار داده‌اند. آنها داوطلبان ۲۰ تا ۵۰ ساله را به دو گروه تقسیم کردند. گروه اول از زنانی تشکیل شده بود که به مدت دو سال به طور منظم کفش‌های پاشنه بلندی می‌پوشیدند که ارتفاع پاشنه‌ آنها حداقل ۵ سانتیمتر بود. در گروه دیگر زنانی مورد بررسی قرار گرفتند که همواره کفش‌های تخت به پا می‌کردند.

پژوهشگران اتریشی با استفاده از سونوگرافی دریافتند که رشته‌های عضلانی پشت ساق پا در زنانی که مرتب کفش پاشنه بلند می‌پوشند ۱۳ درصد کوتاه‌تر از دیگران است.

به دلیل پوشیدن کفش پاشنه بلند، عضله ساق پا متناسب با بالا رفتن پاشنه منقبض می‌شود. این امر روی رشته‌های عضلانی تأثیر منفی می‌گذارد و موجب کوتاه و سفت شدن عضله می‌شود.

اما بنا بر یافته‌های پژوهشگران دانشگاه وین که در مجله‌ Journal of Experimental Biology چاپ شده است، کوتاه شدن عضله پشت پا در راه رفتن خانم‌های علاقه‌مند به کفش پاشنه بلند اختلال ایجاد نمی‌کند، چون تاندون آشیل آنها در اثر کشیده شدن پاها ضخیم‌تر می‌شود. از این رو ضخامت تاندون آشیل، تأثیر منفی کوتاه شدن عضله پشت پا را خنثی می‌کند.

کفش پاشنه بلند خوب است یا بد؟

بنا بر پژوهش یادشده، خانم‌هایی که کفش پاشنه بلند می‌پوشند در حقیقت تنها زمانی دچار مشکل خواهند شد که تصمیم به پوشیدن کفش تخت بگیرند. تاندون آشیل آنها هنگام راه رفتن با کفش تخت به شدت کشیده می‌شود و احساس ناخوشایندی را در پا ایجاد می‌کند.