برنامه آموزش سلامت در مدارس را به صور مختلف می‌توان اجرا کرد که متداول‌ترین آنها عبارت‌اند از:
1)
آموزش سلامت با استفاده از فرصت‌های مناسب: ارزش این روش آموزشی به خاطر
آن است که در جریان فرصت‌های خاص، دانش‌آموز یا شخص مورد آموزش، خود شاهد عینی
بوده و از طریق بیولوژیکی و تحریک راه‌های مختلف حسی با موضوع ارتباط پیدا
می‌کند. همانگونه که یک دانش‌آموز اگر در جلسه امتحان پاسخ سوال امتحان‌اش
را نداند و با کوششی که برای به خاطر آوردن آن می‌کند نتیجه‌ای برای پاسخ
پیدا نکند و پس از پایان جلسه جواب آن سوال را از دیگری جویا شده و یا در
کتابی بیابد به عنوان یک نکته دیرپا در ذهنش می‌ماند، آموزشی که با
بهره‌گیری از موقعیت‌های خاص برای دانش‌آموز صورت گیرد نیز اثرش در ذهن وی
ماندنی‌تر و استوارتر خواهد بود. مثلا دانش‌آموزی که
خود شاهد عطسه، سرفه و آبریزش بینی یا به طور کلی بیماری هم‌کلاسی‌اش باشد
بهتر معنی بیماری واگیردار و آثار سرایت آن را متوجه می‌شود و به ذهن
می‌سپارد تا دانش‌آموزی که به طور ذهنی از عوارض بیماری عفونی برایش صحبت
می‌شود لذا آموزش با استفاده از فرصت‌‌ها را در مدرسه می‌توان نسبت به
زمینه‌های مختلف، ظهور یک بیماری قابل سرایت، رعایت بهداشت فردی، حفظ
بهداشت محیط کلاس و قسمت‌های مختلف مدرسه ضمن برخورد با نمونه‌های عینی آن
مورد بحث قرار داده و به دیرپایی آثارش در ذهن عینیت‌پذیر دانش‌آموز امیدوار بود.
2) استفاده از کتاب و جزوه‌های راهنمای آموزش سلامت
3) آموزش از طریق برنامه‌های سازمان یافته مثل تعیین سوالات، تمرینات، نقاشی‌ها، خلاصه‌نویسی‌ها و تشکیل جلسات تحلیلی
4) بحث کلاسی و آموزش دسته جمعی
5) تجربه مستقیم با بهره‌گیری از خود دانش‌آموز مثل اجرا و توضیح مسایلی در زمینه پیشگیری از حوادث، مقررات ایمنی و یا واکسیناسیون
6) راهنمایی و آموزش فردی در جهت مسایلی که دانش‌آموز از مطرح شدن آن در جمع نگران می‌شود.
7) گردش علمی که در آن مربیان و مراقبان سلامت، مشکلات بهداشتی دانش‌آموز را از طریق آموزش‌های استفاده از فرصت برایش بیان کنند.
8) از طریق نمایش علمی کارها به وسیله آموزش‌دهنده، مثلا چگونگی مسواک زدن دندان‌ها
9) تشکیل نمایشگاه‌هایی در زمینه بهداشت دهان و دندان، کمک‌های اولیه و مقررات ایمنی
10) استفاده از وسایل کمک آموزشی مثل تابلو، کارت،عکس و ...
11) از طریق کنفرانس‌ها و بحث‌ها
بدیهی است که برنامه آموزش سلامت مدارس را نمی‌توان در چارچوبی از مسایل شماره‌دار و مشخص محدود کرد بلکه باید بیشتر به نیازهای دانش‌آموز و زمینه‌های اجتماعی، مذهبی، فرهنگی جامعه، که رضایت منطقی وی را فراهم می‌کند، اندیشید.
کلیه حقوق تحت مجوز