((ای ایران،ای سرزمین اهورایی
ای سرزمین پارس
ای سرزمین مردمان نیک
ای سرزمینی که اسبان نیک داری
اهور مزدا ترا و مردمان ترا بپایاد
اهور مزدا،ای مهست خدایان
ای افریننده ی این جهان شگفت
باران را از این سرزمین دریغ مکن
گام های دشمن بر این سرزمین فرود نیاید
دروغ را از ما دور نما
اهور مزدا،ای افریننده ی اسمان
غبار سواران دشمن هرگز اسمان ایران را تیره نسازد
اهور مزدا ای افریننده ی شادی
برای همیشه شادی را بر ایران جاری ساز
و دل این مردمان نیک را از شادی سرشار کن.))
این سرود از سخنان داریوش بزرگ و خشایار شا گرفته شده است.
این سرودی است که در جشن سده،در شبی خوانده شد که صبح
ان شب فرماندهان ایرانی به دست سربازان اسکندر کشته می شدند.فرماندهانی
چون اریامن،ارتیمس،بردیا،اردشیر،ماندانا.بله این ها در پارسه مقاومت کردند
اما اکنون یادشان از یاد ها رفته.
به افتخار نام ایرانی خود و برای این بزرگان لحظه ای سکوت کنید و بیاندیشید.