دوردست ترین نقاط ایران دیروز،آرامگاه امروزین شماری از نوادگان خاندان پیامبر اسلام است که سلسله قیام های پراکنده و متنا وب پس از قیام عاشورا،و در پی گریز از تیغ تیز دستگاه حکومتی خلفای عباسی ، به ایران پناه آوردند.
سالها پس از تشکیل حکومت زیدیه در مازندران، و در دوران زمامداری سادات علوی در شمال امن ایران حضرت شرف الدین داود علیه السلام نیز همچون شماری دیگر از فرزندان امامان ، آهنگ پیوستن به دیگر سادات حسنی و حسینی می کند .
اما سر انجام با زخمی عمیق از تیغ کار کزاران بی جوی بنی عباس ، به کنجی از کوهستان البرز می رسد و برای همیشه آرام می گیرد....
|
امامزاده داودنسب امامزاده داود، با پنج
پشت، به حضرت امام زین‌العابدین (ع) می‌رسد. گفته می‌شود که او و خاندانش
در همراهی حضرت امام رضا (ع) به ایران وارد شدند و همچون دیگر همراهان وی
به قتل رسیدند.
بنای امامزاده داود واقع در کوهپایه‌های شمال فرحزاد زیارتگاه
بسیاری از مؤمنان شیعه است. این بنا در ۱۵ کیلومتری فرحزاد قرار دارد و
از لحاظ جغرافیایی منطقه‌ای سردسیر، ییلاقی و سرسبز است.
در گذشته که این جاده خاکی بود زائران پیاده و یا با چهارپایانی مثل الاغ و استر طی طریق می‌کردند.
مسیر فرحزاد به امامزاده داود از دره‌ها و روستاهایی به نام
یونجه‌زار و کیگا می‌گذرد و آبشار مروارید نیز در این مسیر دیدنی است.
بقعه امامزاده داود ، در ابتدا ، در زمان صفویه بنا شد و آن چه
در حال حاضر از بنای ابتدایی به جا مانده حرم هشت ضلعی کنونی به طول شرقی
غربی ۶ متر و عرض تقریبی ۵ متر با سرداب زیر آن است. از تاریخ ثبت شده در
بیت شعر، آشکار می‌شود که این حرم در زمان فتح‌علی شاه ساخته شده است که
به صورت طاق نماها و دو اتاق مسجد کوچک متصل به آن بوده است.
حرم ساده امامزاده متشکل از ضریح معروف به جعفری به رنگ ساده
چوب است با طول ۲/۵ و عرض ۱/۳۰ متر. در گوشه شمال شرقی حرم دریچه آهنی به
طرف سرداب باز می‌شود که با چند پله باریک به مرقد امامزاده ختم می‌شود.
در دره‌های مجاور امامزاده داود در سمت مغرب و جنوب غربی در
آبادی‌های رندان و سنگان بقعه‌هایی به نام امامزاده عمادالدین پدر
امامزاده داود و امامزاده علاءالدین و امامزاده قاسم و امامزاده عقیل
برادران امامزاده داود وجود دارد.
لازم ذکر است که مسیر سرسبز امامزاده داود از جمله مسیرهایی است که کوهنوردان برای رسیدن به قله توچال آن را طی می‌کنند.
http://www.ketabeavval.ir/Tehran/2313.aspx کتاب اول
|
عنوان : حضرت داوود (ع)
كلمات كليدي : داود، سیره عملی، قرآن
واژه داود که در زبان عبری «داوید» تلفظ می‌شود، به معنای «محبوب»[1]بوده
و نام یکی از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل میباشد، او اولین پیامبری است که
دارای کتاب آسمانی به نام «زبور» بوده و از ذریه اسحاق (ع) فرزند ابراهیم
و هم‌عصر با «اشموئیل» میباشد و از جمله انبیایی است که دارای حکومت و
منصب قضاوت بوده و زبان پرندگان را می‌دانسته.[2]
از امام صادق (ع) نقل شده که رسول خدا (ص) فرمود:
«عمر حضرت داود (ع) صد سال بود و از آن جمله چهل سال مدت حکومت و نبوت او بود»[3]
و در این چهل سال مردم را به دین و شریعت حضرت موسی (ع) دعوت می‌کرد.
یادکرد قرآن از حضرت داوود (ع)
نام
مبارک او شانزده بار در قرآن آمده و داستان زندگی و دعوتش در دوازده آیه
ذکر شده است. سیمای نورانیش در قرآن کریم به اجمال چنین ترسیم شده است؛
شخصیتی دلاور و شجاع[4]، برخوردار از هدایت الهی[5]، دارای کتاب آسمانی (زبور)[6]، خلیفه خدا که از طرف او بین مردم حکم (قضاوت) کند[7] و... که تفصیل همه آنها در این مختصر نمی‌گنجد.
سیره عملی حضرت داوود (ع) در قرآن
1- توجه به خدا و سپاسگزاری دائمی:
داوود (ع) همچون سایر پیامبران همواره در مسیر زندگی و دعوت،
خدا محوری را سرلوحه خویش قرار می‌داد:
«
وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ عِلْمًا وَقَالَا الْحَمْدُ
لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنَا عَلَى كَثِيرٍ مِّنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِينَ
»[8]
«و ما به داوود و سلیمان، دانش عظیم دادیم، و آنان گفتند:ستایش از آن خداوندی است که ما را بر بسیاری از بندگان مؤمنش برتری بخشید»
2. همواره در حال تسبیح:
خداوند کوهها و پرندگان را مسخر کرد که در تسبیح با او هم آواز شوند:
« إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَالْإشْرَاقِ وَالطَّيْرَ مَحْشُورَةً »[9]
«ما
کوهها را مسخر او ساختیم که هر شامگاه و صبحگاه با او تسبیح می‌گفتند!
پرندگان را نیز دسته جمعی مسخر او کردیم تا همراه او تسبیح خدا گویند»
3- قضاوت به حق:
یکی از مقام‌هایی که خداوند به داود (ع) عطا فرمود قضاوت در میان مردم بود:
«فَاحکُم بَینَ النََّاسَ بِالحَقََِّ »[10]
«پس در میان مردم به حق داوری کن »
4- ساده‌زیستی و تأمین معاش از دسترنج خود:
با وجود اینکه حضرت داود (ع) شخصیتی نیرومند و پرتوان و دارای
حکومت بود همچنانکه قرآن می‌فرماید:
«وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَيْدِ »[11]
«و به خاطر بیاور بنده ما داود صاحب قدرت را »
ولی هرگز حاضر نشد از دسترنج دیگران و یا از اموال عمومی مصرف کند بلکه در هر حال از درآمد حاصل از کارهای دستی خود بهره می‌برد
که بیشتر عبارت بود از ساخت جامه و لوازم جنگی:
« وَعَلَّمْنَاهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَّكُمْ لِتُحْصِنَكُم مِّن بَأْسِكُمْ »[12]
«و ساختن زره را به خاطر شما به او تعلیم دادیم، تا شما را در جنگهایتان حفظ کند»
حضرت داود (ع در کلام اهل بیت (ع)
حضرت علی (ع) در نهج‌البلاغه به پیروی از داود (ع) سفارش می‌کند و می‌فرماید:
«اگر
خواستی به عنوان سومین اسوه به داود بتی تأسی کن، او زنبیل‌های دستباف از
لیف خرما می‌ساخت... و با بهای آن نان جو می‌خرید و مصرف می‌کرد.»[13]
امام صادق (ع) می‌فرماید:
«حضرت
داود (ع) روزی یک زره می‌ساخت و به هزار درهم می‌فروخت، بدین ترتیب 360
زره ساخت و به 360 هزار درهم فروخت و از بیت‌المال بی‌نیاز شد.»[14]
[1] . دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی؛ خرمشاهی بهاءالدین، تهران، دوستان، اول، 1377، ج1، ص 1034.
[2] . اعلام القرآن، شبستری، عبدالحسین، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، اول، 1379، ص 361 – 363.
[3] . تاریخ پیامبران؛ علامه مجلسی، تهران، پیامبر محراب، اول، 1378، ج 5ع ص 100.
[13] . نهج‌البلاغه، مترجم محمد دشتی، قم، مشهور، دوم، 1379، خطبه 160، ص 299 و 300.
[14] . تاریخ پیامبران، پیشین، ج 5، ص 90.
نام منبع : pajoohe.com
کلیه حقوق تحت مجوز