شاید ما انتظارش را نداریم بخصوص زمانیكه كل دوران جوانی خود را در مسیری كار می‌كنیم كه به بازنشستگی ختم می‌شود، بازنشستگی می‌تواند تجربه‌ای پرتنش و ناامیدكننده باشد. برای بسیاری از ما،‌ دوران بازنشستگی در طول سالهای متمادی اولین باری است كه منابع مالی و وقت آزاد برای انجام آنچه كه می‌خواهیم،‌در اختیار داریم. مشكل اینجاست كه اغلب اوقات واقعا نمی‌دانیم چه می‌خواهیم.

معمولا می‌دانیم كه چه چیزی را نمی‌خواهیم و آن چیزی خبر ادامه كار نیست. بنابراین با دانستن این نكته بعنوان نیرویی بازدارنده، اقدامات لازم را به منظور پایان دادن به سالهای كاری خود، انجام می‌دهیم. در واقع اینكه بدانیم چه چیزی را می‌خواهیم یا اینكه چه چیزی را نمی‌خواهیم یكسان نیستند. تفاوت این دو ممكن است در زمان بازنشستگی منجر به یاس و حس سردرگمی شود.

مرحله 1: از تنهایی بپرهیزید

طبیعت قوانینی دارد كه حاكم بر محیط اطرافمان است بعنوان مثال آب همیشه به سمت پایین‌ترین نقطه جریان دارد و گازها در فضا پخش می‌شوند. یكی دیگر از این قوانین این است كه طبیعت از تنهایی متنفر است. طبیعت موقعیتی را كه در آن بطور ناگهانی چیزی بزرگ از دست می‌دهد و جای آن با هیچ چیز دیگری پر نمی‌شود، دوست ندارد تصور كنید وان خود را پر از آب كرده‌اید و سعی دارید كه فقط آبهای سمت چپ را تخلیه كنید. این كار عملی نیست و از آنجاییكه ما هم قسمتی از طبیعت به شمار می‌آییم، بدیهی است كه همان قوانین هم بر ما حاكم است.

تفاوت فاحشی بین دو جمله «خیال دارم بازنشسته شوم و كارم را قطع كنم» و «خیال دارم بازنشسته شوم و استراحت كنم» وجود دارد در جمله اول خلاء و تنهایی ایجاد می‌شود به این معنی كه چیز بزرگی را كنار می‌گذاریم یعنی كارمان كه حدود 70-65 درصد از دوران مفید زندگی خود را حداقل 5 روز در هفته به آن اختصاص داده بودیم و نمی‌خواهیم آنرا با چیز دیگری جایگزین كنیم و این مورد هم درست مانند مثال وان، عملی نیست. به همین دلیل است كه اكثر افراد سیگاری یا افراد رژیمی در ترك و كاهش وزن، دچار مشكل می‌شوند. این افراد سعی دارند چیزی یا كاری را انجام ندهند اما بجای آن نمی‌دانند چه كاری را جایگزین كنند و همین عامل، خلاء ایجاد می‌كند.

در مورد انسانها، خلاء و تنهایی باعث سردرگمی است كه در نهایت به افسردگی، منجر می‌شود وقتی تنهایی و خلاء در زندگیمان راه پیدا می‌كند تجربه‌های ناخوشایند سردرگمی و افسردگی را به همراه دارد و تمام تلاشمان را برای رهایی از این احساسات ناخوشایند، بكار می‌بریم اغلب اوقات آن جای خالی را با آسانترین و قابل دسترس‌ترین جایگزین پر می‌كنیم همان چیزی كه قبلا جایش را پر كرده بود.

این قانون در مورد بازنشستگی هم صادق است. وقتی كه می‌گوییم قصد دارم كارم را قطع كنم خلاء را ایجاد می‌كنیم احساس سردرگمی و افسردگی هم به دنبال آن پیدا می‌شوند. در اكثر موارد نمی‌توانیم برگردیم و فضای خالی را با آنچه كه قبلا انجام می‌دادیم، پر كنیم. سیگار كشیدن و غذا خوردن زیاد برای افراد، لذت زودگذر دارد و واقعا نمی‌خواهیم جای خالی آنها را با آنچه قبلا انجام می‌دادیم، پر كنیم. ما دیگر سركار نمی‌رویم. این ناتوانایی یا عدم علاقه به پر كردن فضای خالی با آنچه كه قبلا انجام داده‌ایم، بیشتر باعث آشفتگی،‌ سردرگمی و افسردگی می‌شود.

مرحله 2: بدانید كه این احساسات گذرا، طبیعی هستند.

حذف خلاء بطور یقین به راحتی و آرامش بازنشستگی شما كمك می‌كند. تغییر از هر نوع، احساسات معینی در افراد بوجود می‌آورد. ویلیام بریجز در بهترین كتاب خود با عنوان «تحولات» در مورد چگونگی برخورد افراد با تغییرات صحبت می‌كند و آنها را از كوچكترین تا پراهمیت‌ترین‌ها طبقه‌بندی كرده و اغلب به احساسات محتملی ختم می‌شوند. وقتی وارد دوران بازنشستگی می‌شوید دانستن اینكه این احساسات طبیعی هستند و به بازنشستگی مربوط می‌شوند، باعث آرامش شما در طول مسیر می‌شود.

مرحله 3: 5 عامل مهم زندگی خود را پیدا كنید.

برای بسیاری از مردم، كارشان برای رسیدن به یك پایان، آغاز می‌شود. كارشان وسیله‌ای است كه امكانات مالی را برای خرید وسایل مورد نیاز و انجام كارهای مورد علاقه فراهم می‌كند. متاسفانه، گاهی اوقات شغلهایمان آنچنان مصرفی می‌شوند كه به مرور زمان و به تدریج، ارتباطمان را با آنچه كه بدان علاقه داریم، از دست می‌دهیم. احساسات و جاه طلبی‌های غیركاری خود را فراموش می‌كنیم. اگر خودتان را در چنین موقعیتی دیدید، فرصتی است برای ارتباط مجدد با آنچه كه واقعا دوست دارید و آنچه كه از زندگی می‌خواهید وقت بگذارید و 5 چیزی كه می‌خواهید در دوران بازنشستگی انجام دهید، ببینید یا تجربه كنید را یادداشت كنید.

5 چیزی كه اگر انجام دهید، ببینید یا تجربه كنید، در پایان زندگی خود با نگاه به گذشته و دوران بازنشستگی می‌توانید آن را یك موفقیت تلقی كنید. ممكن است كارهایی كوتاه مدت باشند مثلا دیدن از برج ایفل یا نه كارهایی كه دوره زمانی طولانی‌تری را به خود اختصاص می‌دهند مثلا رابطه صمیمی زناشویی، رابطه با فرزندان یا نوه‌ها. این بستگی به خود شما دارد كه موفقیت بازنشستگی را برای خود تعریف كنید.

هوشیار باشید كه برای خود محدودیت قرار ندهید. یكبار مردی به من گفت: كه همیشه می‌خواسته شبیه تد ویلیامز یا كلارك گی بل باشد اما حالا برای بودن جای آنها احساس پیری می‌كند واقعیت این است كه هیچ وقت دیر نیست و ما پیر نیستیم. او می‌تواند به اردوی بیسبال برود و شبیه تد ویلیامز باشد یا اینكه به گروه تئاتر ملحق شود و شبیه كلارك گلی بل شود. اینكه فقط یك روز، شبیه كسی باشید كه دوست دارید بهتر از آن است كه تمام عمر چنین آرزویی را در سر بپرورانید.

اگر قرار باشد 5 كار بزرگ زندگی خود را مشخص كنید ممكن است فكرتان را بخاطر نوع نگرشتان نسبت به خود در زمان حال، محدود كنید یا حتی از كاری كه داشته‌اید، تاثیر بپذیرید. نكته كوچكی وجود دارد كه در این باره به شما كمك می‌كند. فكر كنید و یادداشت كنید كه جدای از شغل فعلی‌تان، دوست داشتید چكار كنید. شاید مجبور شوید به گذشته‌ها، قبل از اینكه اولین شغل خود را بگیرید، یا حتی به دوران بچگی فكر كنید آن زمان چه چیزی شما را هیجان‌زده می‌كرد؟ چه چیزهایی می‌خواستید انجام دهید، ببینید یا تجربه كنید؟