هپاتیت «سی» نوعی بیماری كبدی است كه براثر عفونت با ویروس هپاتیت «سی» رخ می‌دهد. این ویروس سبب التهاب كبد شده و می‌تواند آسیب‌های دائمی كبد نظیر سیروز (تنبلی كبد) سرطان و نارسایی كبد را به همراه داشته باشد.

بسیاری از بیماران تا پیش از بروز آسیب كبدی از بیماری خود بی اطلاعند.

پس از ورود ویروس به بدن، فرد وارد مرحله كوتاه مدت و ابتدایی (فاز حاد) بیماری می‌شود و در برخی افراد پس از این مرحله ویروس هپاتیت به طور دائمی از بدن پاك می‌شود و هرگز مشكل كبدی پدید نمی‌آید اما 85 درصد افراد آلوده به ویروس وارد فاز پیشرفته و طولانی مدت بیماری می‌شوند.

بر اساس تخمین سازمان جهانی بهداشت 170 میلیون ناقل هپاتیت «سی» در دنیا وجود دارد و سالیانه بیش از یك میلیون مرگ براثر هپاتیت اتفاق می‌افتد.

در سال 1379 در زندان‌های كشور شیوع هپاتیت «سی» 20 درصد بود كه با توزیع سرنگ یكبار مصرف در بین زندانیان و تغییر اعتیاد آنها از تزریقی به خوراكی، این بیماری رو به كاهش گذاشت، به گونه‌ای كه در سال 84 حدود 5 درصد از معتادان تزریقی به هپاتیت «سی» مبتلا بودند.

هم اكنون حدود 200 هزار بیمار هپاتیت «سی» در ایران شناسایی شده‌اند كه سابقه تزریق خون پیش از سال 1375 از علل ابتلا آنان است.

برپایه این گزارش، شایع‌ترین راه انتقال هپاتیت «سی» روش تزریقی است كه بیش از 50 درصد موارد را شامل می‌شود. انتقال هپاتیت «سی» از راه جنسی نسبت به هپاتیت «بی» كمتر است و شیردهی موجب انتقال هپاتیت «سی» نمی‌شود.

اما به یاد داشته باشید كه تاكنون واكسنی برای مقابله با ویروس هپاتیت «سی» ساخته نشده است؛ اما می‌توان با رعایت نكات ساده بهداشتی خود را در برابر هپاتیت «سی» مصون كرد. استفاده از مواد ضد عفونی كننده مانند مایعات سفید كننده و مواد كلر دار برای مدت 20 دقیقه یا جوشاندن برای مدت 20 تا 30 دقیقه برای شست و شوی لباس‌های آغشته به خون آلوده شدگان به ویروس هپاتیت C احتمال انتقال بیماری به فرد سالم را كاهش می‌دهد.