وظیفه پردازنده های سوخت، تأمین
هیدروژن خالص وابسته برای سلول سوختی ، با استفاده از یک سوخت است که آماده و
دردسترس بوده و براحتی قابل حمل است. پردازنده های سوخت باید قادر باشند که این
عمل را به روش بهینه و کارآمد با کمترین آلودگی انجام دهند؛ در غیر این صورت
آنها مزایای استفاده از سلول سوختی را از بین می برند.
برای اتومبیلها، مسأله اصلی ذخیره
انرژی است.. برای اجتناب از مخزنهای سنگین و فشرده ، یک سوخت مایع به گاز ارجحیت
دارد. شرکتهای مختلف روی پردازنده هایی برای سوختهای مایع مانند بنزین و متانول
کار می کنند. بهترین سوختی که در کوتاه مدت توصیه می شود متانول است. در حال
حاضر این سوخت بسیار شبیه بنزین، ذخیره و توزیع می شود.
برای خانه ها و ایستگاههای تولید
برق، سوختهایی چون گاز طبیعی و پروپان مناسبترند. بسیاری از خانه ها و ایستگاههای
تولید برق قبلاً به منابع گاز طبیعی، لوله کشی و متصل شده اند. بعضی خانه ها
نیز که لوله کشی نشده اند ، مخزن پروپان دارند.
بنابراین معقول به نظر می رسد که
این سوختها را به هیدروژن تبدیل کرده تا در سلولهای سوختی ساکن استفاده شوند.
متانول و گاز طبیعی هردو می توانند
در یک مبدل گازی (steam
reformer) به هیدروژن تبدیل
شوند.