حدود سال ۸۲۰ پس از میلاد مردم چاهسین، كره امروزی كه تا آن زمان چای را از چین وارد می‌كردند، به پرورش چای مخصوص به خود روی آوردند. آنها افرادی را به چین فرستادند تا دانه گیاه چای، مهارت پرورش آن و روش آماده كردن چای را به ارمغان بیاورند. كره ای‌ها روشی مخصوص به خود در نوشیدن چای ابداع نكردند بلكه روش خود را از سنت‌های چینی و ژاپنی استخراج كردند.
تبتی‌ها نوعی چای مخصوص روغنی به نام سویو چا دارند كه آن را برای میهمانان بسیار مهم درست می‌كنند. یك شاهزاده چینی از سلسله تانگ وقتی با فردی از خانواده سلطنتی تبت ازدواج كرد آن را با خود به آنجا برد و طرز تهیه آن را با ذائقه محلی هماهنگ كرد. میزبان برای آماده كردن چای، برگ‌ها را می‌كوبید و آنها را در قوری فلزی بلندی می‌گذاشت تا نیم ساعت دم بكشد و سپس برای مزه دارشدن كمی ‌كره گاوی و نمك به آن می‌افزود. آن وقت قوری را به طرفین تكان می‌دادند تا سر و صدای زیادی ایجاد شود و سرانجام چای می‌ریختند. این چای فوق العاده قوی است و عطر كاملاً مشخصی دارد. برای نوشیدن آن نیاز به معده ای قوی دارید.
آداب و رسوم معینی برای نوشیدنی سویو چا وجود دارد. هنگامی‌ كه میزبان برای شما یك فنجان چای ریخت بی ادبی است كه تمام آن را بنوشید. به جای آن شما باید تنها نیمی ‌از چای را بنوشید بقیه را بگذارید. بنابراین میزبان می‌فهمد كه باز هم چای می‌خواهید اگر پس از چند فنجان به اندازه كافی چای نوشیدید انتظار می‌رود باقی مانده چای خود را روی زمین بریزید.

● گسترش چای به مغولستان و روسیه
در طول سلسله‌های تانگ و سونگ چای به عنوان هدایای سلطنتی به مغول‌ها اعطا می‌شد و به این ترتیب به صورت بخشی از فرهنگ آنها درآمد. در مغولستان چای را با شیر و نمك می‌نوشند. هنگامی‌كه مغول‌ها در سال ۱۶۳۸ میلادی به روسیه رفتند آداب و رسوم چای را همراه خود آوردند. با این حال مغول‌ها نخستین كسانی نبودند كه چای را به روسیه بردند. در سال ۱۶۱۸ میلادی چینی‌ها هدیه ای از چای به تزار آلكسیس دادند كه سرآغاز تجارت با كاروان شتر در مسافتی تقریباً برابر ۱۱ هزار مایل بود. هر سفر تقریباً یك سال و نیم طول می‌كشید. چای در روسیه تا پایان قرن هجدهم بسیار محبوب شد؛ روس‌ها سالانه سه میلیون پوند چای می‌نوشیدند. تقاضای چای در روسیه آنقدر زیاد بود كه روس‌ها خود شروع به پرورش چای كردند و در سال ۱۹۰۰ میلادی واردات چای را از چین متوقف كردند. به طور كلی روس‌ها چای را شبیه چینی‌ها می‌نوشند اگرچه چای آنها ممكن است خیلی غلیظ تر باشد. با این حال ممكن است شكر و لیمو یا شیر، عسل، مربا یا ادویه به چای خود اضافه كنند. بعضی روس‌ها پیش از نوشیدن چای شكر را در دهان خود می‌ریزند.

● آداب نوشیدن چای در مالزی و تایلند
در مالزی و تایلند مردم چای را به روش چینی می‌نوشند اگرچه ممكن است به دلیل تاثیر غرب به آن شیر، شكر یا لیمو اضافه كنند. بارزترین ویژگی چای نوشیدن در مالزی این است كه دهانه قوری‌هایشان بسیار كوچك است. آنها هنگامی‌ كه چای را در فنجان می‌ریزند قوری را بالا و بالاتر می‌برند تا جریان بلندتری از چای بسازند كه خودشان به آن «كشیدگی چای» می‌گویند. كف و حباب‌های ایجاد شده در فنجان نشان دهنده اكسیژن بیشتر در چای است كه طعم آن را ملایم تر می‌كند.

● بازار چای اندونزی
با اینكه از حدود سال‌های ۱۸۲۰ میلادی در آثار ادبی- گیاه شناختی اندونزیایی به كارخانه‌های چینی چای اشاره شده عمدتاً جی، آی، ال، ال یاكوبسن هلندی را به عنوان بنیانگذار چای در اندونزی می‌شناسند. او محبوبیت رو به افزایش چای در اروپا و بازار بالقوه آن را تشخیص داد. یاكوبسن چندین بار برای فراگیری هنر كشت چای به چین رفت سپس بین سال‌های ۱۸۲۷ تا ۱۸۳۳ میلادی تعداد زیادی از چایكاران حرفه ای چینی را به همراه سرویس‌های چایخوری بسیار و ابزار و آلات مخصوص چای به اندونزی آورد. او كشتزارهای بزرگ چای ایجاد و تولید انبوه به قصد صادرات به اروپا را آغاز كرد. گیاه چایی كه او به اندونزی آورد گونه مربوط به كوهستان مویی بود. اندونزیایی‌ها یاكوبسن را به خاطر عرضه چای در بازار این كشور «پدر چای اندونزی» می‌نامند.