‏

محتویات

• ۱ پیشرفت
• ۲ ‏وارث ۷ طلایی
• ۳ روحیه
• ۴ موفقیت تکنیک خاص
• ۵ عکاسی برهنه
• ۶ منابع

پیشرفت

رونالدو در ۱۶ سالگی به عضویت تیم اسپورتینگ لیسبون درآمد. او آنقدر خوب بازی می‌کرد ‏که در سال ۲۰۰۱ و با ۱۶ سال سن به تیم بزرگ سال اسپورتینگ را یافت. تابستان سال ۲۰۰۳ –وقتی او تنها ۱۸ سال داشت- برای اردوی تابستانی با تیمش به آمریکا رفته بود؛ او ‏در بازی دوستانه با منچستر خوب بازی کرد و فرگوسن را وادار کرد تا بگوید: «من این پسر ‏را می خواهم.» همان سال با حدود ۱۲ میلیون پوند به باشگاه منچستر یونایتد پیوست.‏

او به خوبی می‌دانست که کار با مربی بزرگی چون فرگوسن عالی‌ترین عامل موفقیتش بوده ‏است. و همچنین به یاد دارد که وقتی سال اولش را در منچستر می‌گذراند؛ یک مربی ‏سختگیر و حامی بزرگ چون فرگوسن داشت.‏

بعد از ‏خداحافظی فیگو در جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶، لوییس فیلیپه اسکولاری بازوبند کاپیتانی را به او ‏داد؛ و کریستیانو رونالدو عصر جدیدی را با پیراهن تیم ملی کشورش آغاز کرد. او در ‏مسابقات مقدماتی یورو ۲۰۰۸ بازی‌های بسیار خوبی را از خود به نمایش گذاشت؛ ‏هرچند بازی‌ها در مرحله نهایی آن رقابتها به چشم نیامدند. رسیدن بازوبند کاپیتانی به او ‏درست یک روز پس از تولد ۲۰ سالگی اش بود و این اتفاق جالب در زندگی رونالدو به ‏شمار می‌رود.

کارلوس سیلوا –رئیس وقت فدراسیون فوتبال پرتغال- ۲ روز پیش از مرگش ‏از اسکولاری خواسته بود که رونالدو را به عنوان کاپیتان معرف کند.

‏وارث ۷ طلایی 

جورج بست اولین کسی بود که به شماره ۷ منچستر معنا داد. دیگر پشت پیراهن هر کسی ‏عدد ۷ دیده نمی‌شد. جالب اینکه او تنها کسی بود که قبل از رونالدو توپ طلایی را برده ‏بود. بعد از بست نوبت رسید به نام‌های بزرگ دیگری نظیر: برایان رابسون، اریک کانتونا و ‏دیوید بکهام. وقتی فرگوسن بکهام را عملاً از الدترافورد اخراج کرد، شماره ۷ را به کریستیانو ‏رونالدو، بازیکن نوجوان و تازه وارد تیمش داد. خیلی‌ها آن زمان فکر کردند فرگوسن با این ‏کار می‌خواهد بکهام را در الترافورد از یادها بیرون برد.

روحیه 

یکی از اولین انتقاداتی که در اولین روزهای درخشش از او می‌شد، این بود که این بازیکن ‏روحیه یک فوتبالیست حرفه‌ای را ندارد. تندخویی و نداشتن کنترل روی اعصابش در زمین ‏مسابقه، شب نشینی‌های فراوان بیرون از زمین که فرگوسن را نگران کرده بود این روزها ‏از او سر نمی‌زند. به گفتهٔ فرگوسن «رونالدو از موفقیت لذت می‌برد و شاید تا ۶۰ ‏سالگی هم دنبالش باشد.» برای رسیدن به این موفقیت هم ابتدا باید روحیهٔ پیروزی ‏خواهی داشت.‏ رونالدو در یورو ۲۰۰۸ بازی‌های چندان خوبی از خود به جای نگذاشت؛ این بود که ‏بسیاری از افراد شانس ستارهٔ پرتغال را برای بردن توپ طلایی از بین رفته بدانند. او در ‏مسابقات تنها یک گل به ثمر رساند و تیم ملی پرتغال در یک چهارم نهایی خذف شد.‏ بازی‌های خوب فرناندو تورس و ایکر کاسیاس در تیم ملی اسپانیا نیز، شانس این دو را ‏برای رسیدن به توپ طلایی اروپا در سال ۲۰۰۸ بیشتر از رونالدو کرده بود. پس از انتقال 90 میلیون پوندی رونالدو به تیم رئال مادرید جنجال های فروانی در پیرامون تغییر CR7 به CR9 بود اما با جدایی کاپیتان اسطوره ای کهکشانی ها ٰ رائول از این تیم بار دیگر شماره 7 یه رونالدو رسید و بازی های زیبا و گلزنی های متمادی او با پیراهن تیم مادریدی که حتی رکورد گلزنی لالیگا را نیز شکست بار دیگر رونالدو را شایسته این شماره طلایی نشان داد.

موفقیت تکنیک خاص 

به عقیدهٔ تمام کارشناسان، رونالدو اصلی ترن بخش قهرمانی منچستر یونایتد در لیگ ‏قهرمانان ۲۰۰۸ اروپا بود. او در این مسابقات ۸ گل به ثمر رسانده و با حرکات غیر قابل مهار ‏خودش بیشترین نقش را در پیروزی‌های تیمش داشته است. با اینکه در بازی فینال یک ‏گل به ثمر رساند اما با مهار کردن ضربهٔ پنالتی رونالدو توسط پیتر چک-دروازه بان تیم ‏چلسی- آن روز می‌توانست بدترین روز او باشد. تا اینکه جان تری-مدافع و کاپیتان تیم ‏چلسی- پنالتی آخر را گل نکرد و دنیا دوباره به روی کریس رونالدو خندید. و منچستر ‏یونایتد بعد از ۹ سال بار دیگر لیگ قهرمانان اروپا را فتح کرد.‏ او با ۳۱ گل زده آقای گل فصل ۲۰۰۸-۲۰۰۷ لیگ برتر ‏انگلیس شد و کفش طلای اروپا را از آن خود کرد؛ در حالیکه ۳۴ بازی بیشتر برای ‏منچستر به میدان نرفته بود و در نهایت با ۴۲ گل در ۴۹ بازی توپ طلای مجلهٔ فرانس ‏فوتبال را برد. تا پس از ۲-۳ فصل تلاش برای بردن یک عنوان معتبر فردی، به آرزویش ‏برسد.این ستارهٔ پرتغالی با ۴۴۶ امتیاز و با فاصلهٔ زیاد به نفر دوم که لیونر مسی از ‏بارسلونا-(با ۲۸۱ رای)بود، جایگاه اول را از آن خود کرد.‏ ‏ او سال گذشته(۲۰۰۷) نیز شانس زیادی برای بدست آوردن این عنوان داشت؛ اما کاکا ‏ستارهٔ برزیلی تیم باشگاهی میلان که با این تیم به قهرمانی اروپا رسیده بود، توپ ‏طلای سال ۲۰۰۷ اروپا را آن خود کرد. ‏

رونالدو در بازی مقابل ارژانتین در سال ۲۰۱۱

عکاسی برهنه 

رونالدو در سال ۲۰۱۰ برای عکاس معروف آمریکایی آنی لیبویتز به همراه چند ستاره دیگر فوتبال برهنه گردید.^[۱] تصاویر آنان که در مجله آمریکایی ونیتی فیر منتشر گردیدند، باعث ایجاد جنجال در محافل ورزش فوتبال گردید.^[۲]

رونالدو پیشتر برای کاتالوگ‌های ایتالیایی شرکت معروف آرمانی تصاویر نیمه برهنه‌ای از خود بر جای گذاشته است.^[۳]

منابع

ن • ب • و ترکیب پرتغال – جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ ۱ ریکاردو فریرا • ۲ پائولو فریرا • ۳ روی جورگه • ۴ آندراده • ۵ فرناندو کوتو (ک) • ۶ کوستینا • ۷ فیگو • ۸ پتیت • ۹ پائولتا • ۱۰ روی کاستا • ۱۱ سیمائو • ۱۲ کوییم • ۱۳ موگوئل مونتیرو • ۱۴ نونو والنته • ۱۵ بتو • ۱۶ کاروالیو • ۱۷ کریستیانو رونالدو • ۱۸ مانیچ • ۱۹ تیاگو مندس • ۲۰ دکو • ۲۱ نونو گومز • ۲۲ موریرا • ۲۳ پوستیکا • مربی: اسکولاری

ن • ب • و ترکیب پرتغال – جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ ۱ ریکاردو فریرا • ۲ پائولو فریرا • ۳ مارکو کنیرا • ۴ ریکاردو کوستا • ۵ فرناندو میرا • ۶ کوستینا • ۷ لوئیس فیگو (ک) • ۸ پتیت • ۹ پائولتا • ۱۰ هوگو وینا • ۱۱ سیمائو سابروسا • ۱۲ کوییم • ۱۳ موگوئل مونتیرو • ۱۴ نونو والنته • ۱۵ بوا مورته • ۱۶ کاروالیو • ۱۷ کریستیانو رونالدو • ۱۸ مانیچ • ۱۹ تیاگو مندس • ۲۰ دکو • ۲۱ نونو گمز • ۲۲ سانتوس • ۲۳ پوستیکا • مربی: اسکولاری

ن • ب • و ترکیب پرتغال – جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ ۱ ایدوردو کاروالیهو • ۲ برونو آلوز • ۳ پائولو فریرا • ۴ رولاندو • ۵ دودا • ۶ ریکاردو کاروالیو • ۷ کریستیانو رونالدو (ک) • ۸ پدرو مندیز • ۹ لیدسون • ۱۰ دنی • ۱۱ سیمائو سابروسا • ۱۲ بیتو • ۱۳ موگوئل مونتیرو • ۱۴ میگل فیلوسو • ۱۵ پپه • ۱۶ رائول میریلس • ۱۷ روبین آموریم • ۱۸ هوگو آلمیدا • ۱۹ تیاگو میندیز • ۲۰ دکو • ۲۱ ریکاردو کوستا • ۲۲ دانیل فرناندز • ۲۳ فابیو کوینتراو • مربی: کارلوس کیروش