در ظرف بیست
سال گذشته به راستی جهش عمده تکنولوژيکى در زمینه استفاده از الکترونیک به
خاطر بخشی از یک جهش بزرگتر بوده است.زمانی که شما CD ، DVD ،HDTV ، MP3 و
DVR را بررسی می کنید متوجه می شوید که تمام آن ها مبتنی بر الگوی همانندی
ساخته شده اند: تبدیل اطلاعات متداول آنالوگ اطلاعات دیجیتال. این تحول
اساسی در فن آوری ،به طورکامل چگونگی دسترسی به اطلاعات دیداری و
شنیداریمان را تغیر داده است و امکانات موجود را دوباره تعریف کرده.
دوربینهای دیجیتال نمونه ای چشمگیراز این تحول اند زیرا تفاوت آشکار
بسیاری با پیشینیان خود دارند. دوربین های معمولی متداول کاملا به
فرایندهای مکانیکی و شیمیایی وابسته اند و شما برای راه اندازی آن ها حتی
به الکتریسیته نیاز ندارید.از سوی دیگر تمام دوربین های دیجیتال به صورت
دیجیتال ساخته شده اند و تمام آن ها تصاویر را به صورت الکتریکی ثبت می
کنند. این شیوه جدید موفقیت فوق العاده ای داشته است. با این حال از
آنجایی که هنوز فیلم تصاویری با کیفیت بهتر را تامین می کند دوربین
دیجیتال به صورت کامل جایگزین دوربین های متداول نشده اند.اما چون فن آوری
ارائه تصویر دیجیتال در حال بهبود است رواج دوربین های دیجیتال به سرعت در
حال افزایش است. در این مقاله ما را با آنچه که در درون این وسایل شگفت
انگیز عصر دیجیتال می گذرد آشنا میکند.
مفاهیم اساسی
در اصل تصویر
دیجیتال فقط یک رشته طولانی از 0 و 1 است که نماینده تمام نقاط رنگی بسیار
کوچک( پیکسل) که مجتمعا تصویر را تشکیل می دهند، است. دوربین دیجیتال از
روشنایی که از اشیا منعکس می شود نمونه برداری می کند و فورا آن الگوی
روشنایی را به یک سری از مقادیر پیکسلی تجزیه میکنید. کاملا مشابه دوربین
های متداول ٬ دوربین دیجیتال دارای یک سری از عدسی ها است که نور را برای
ایجاد تصویر منظره متمرکز میکنند.اما به جای تمرکز این نور بر بخشی از یک
فیلم ٬ آن را بر یک وسیله نیمه هادی که نو را به صورت الکترونیکی ثبت
میکند(فوتودیود یا دیود حساس به نور که انرژی نور را از شکل فوتون به
بارالکتریکی تبدیل می کند) متمرکز میکند.آنگاه پردازنده این اطلاعات
الکترونیکی را به داده های رقمی(دیجیتال) می شکند. تمام خصوصیات مطلوب و
جذاب دوربین های دیجیتال به خاطر نتیجه سریع این فرایند است.
اولین دوربین های دیجیتال بوسیله شرکت های کداک و اپل در سال 1994 عرضه شد.
حسگر تصویر
به کاررفته در اکثر دوربین های دیجیتال وسایل تزویج بار CCD(وسیله ای که
از حساسیت نوری سلول های نوری برای ایجاد نقشه بیتی تصویر استفاده
میکند)است. بعضی از دوربین ها نیز از فن آوری CMOS (نيمه هادى اکسيد فلزى
تکميلى) به جای CCD استفاده میکنند.هردو حسگر تصویر روشایی را به
الکترونها تبدیل می کنند.
همینکه حسگر
روشنایی را به الکترون ها تبدیل کند ٬ آن مقدار بار انباشته شده سلول در
تصویر خوانده می شود. CCD بار الکتریکی را از طریق تراشه عبور میدهد و آن
رادر یک گوشه از آرایه بازخوانی میکنند. آنگاه مبدل آنالوگ به دیجیتال
(ADC) مقدار هر پیکسل را بوسیله اندازه گیری بار الکتریکی هر فوتوسایت و
تبدیل حاصل اندازه گیری به صورت دودویی به مقدار دیجیتال تبدیل میکند.
دستگاه های
CMOSبرای تقویت و حرکت بار الکتریکی بیشتر از چندین ترانزیستور در هر
پیکسل استفاده می کنند.سیگنال CMOS دیجیتال است، بنابراین نیازی به مبدل
آنالوگ به دیجیتال ندارد.
A CCD senso
-
تفاوت های
میان این دو نوع منجر به بعضی موافقت ها و مخالفت ها شده است. سنسور های
CCDتصاویری با کیفیت بالا و نویز کم تولید می کنند اما سنسورهای CMOS
معمولا بیشتر در معرض نویز هستند.
چون در سنسور
CMOS هر پیکسل دارای چندین ترانزیستور قرار گرفته در مجاورت خود است ،
حساسیت نوری تراشه سی موس به نور کمتر است و بسیاری از فوتون ها به جای
گرم کردن ديود حساس به نور ،ترانزیستورها را گرم می کنند. از سوی دیگر
سنسورهای CMOS توان مصرفی نامی کمی دارند ولی سنسورهای CCD از فرایندی
استفاده می کنند که توان زیادی مصرف می کنند و توان مصرفی آن ها به اندازه
صد برابر بیشتر از سنسور CMOS مشابه است. با این حال سنسورهای CCD برای
مدت طولانی تری به صورت انبوه تولید شده اند ، بنابراین تکامل یافته
تراند. آنها توانایی داشتن پیکسل هایی باکیفیت بالاتر و تعداد بیشتر را
دارند. اگرچه تفاوت های بسیاری بین دو حسگر وجود دارد ، هر دوی آنها
ایفاگر نقش مشابهی در دوربین هستند— آنها نور را به الکتریسیته تبدیل می
کنند. میزان جزئیاتی که دوربین می تواند دریافت کند ، وضوح یا تفکیک پذیری
نامیده می شود ، و واحد آن پیکسل است. دوربین با پیکسل بیشتر ، جزئیات
بیشتری را می تواند ضبط کند و تصاویر بزرگتری را بدون تار یا دانه دار شدن
ایجاد کند. بعضی از تفکیک پذیری های رایج عبارتند از: 256*256 – که
دردوربین های بسیار ارزان یافت می شود ، این وضوح انقدر کم است که کیفیت
تصویر تقریبا همیشه غیر قابل قبول است. این وضوح مجموعا دارای 65000 پیکسل
است. 640*480 – در دوربین های موجود این وضوح ساده است و برای پست
الکترونیکی تصویر یا قرار دادن تصویر در سایت اینترنتی ایده ال است.
 1216*912 این اندازه تصویر (مگاپیکسل) — مجموع 1109000 پیکسل — برای چاپ
تصویر خوب است. 1600*1200 – با مجموع تقریبا 2 میلیون پیکسل ، این وضوح
بالاست و شما با این وضوح می توانید با همان کیفیتی که عکس رااز لابراتوار
عکس میگیرید در ابعاد 5*4 اینچ (12.5*10 سانتی متر) تصویر را چاپ کنید.
2240*1680— این وضوح در دوربین های 4 مگاپیکسل وجود دارد – استاندارد رایج
– این حتی امکان چاپ تصاویر بزرگتر ، با کیفیت چاپ خوب تا حدود 16*20 را
فراهم می کند. سطح بالا ترین دوربین دیجیتال با 11.1 مگا پیکسل تصاویری با
این وضوح می گیرد. در این جایگاه ، شما می توانید پرینت های 13.5*9 اینچی
بدون کاهش کیفیت تصویرداشته باشید.
The size of an image taken at different resolutions
-
بالا ترین
مدل دوربین های مورد استفاده می تواند بیش از 12 میلیون پیکسل را جمع آوری
کند و بعضی از دوربین های حرفه ای بیش از 16 میلیون پیکسل یا 20 میلیون
پیکسل را نیز( برای دوربین های با قالب بزرگ) پشتیبانی می کنند. برای
مقایسه ، طبق برآورد شرکت (HP) Hewlett Packard کیفیت فیلم 35 میلیمتری
حدود 20 میلیون پیکسل است. در ادامه ما به دنبال چگونگی اضافه کردن رنگ به
این عکس ها خواهیم بود. چه مقدار پیکسل؟ ممکن است شما مطلع باشید که تعداد
پیکسل ها و حداکثر وضوح کاملا قابل محاسبه نیستند. به عنوان مثال ،دوربین
2.1 مگا پیکسل می تواند تصاویری با وضوح 1200*1600 یا 1920000 پیکسل تولید
کند. اما 2.1 مگاپیکسل در اینجا به معنی دست کم 2100000 پیکسل است. این
خطا از طرف گرد کردن یا نیرنگ ریاضی دودوئی نیست. یک اختلاف واقعی بین این
اعداد وجود دارد زیرا سنسور سی سی دی شامل مداربندی دارای مبدل آنالوگ به
دیجیتال برای اندازه گیری بار الکتریکی است. این مدارات به رنگ سیاه هستند
به طوری که مقداری از نور را جذب می کنند و باعث می شوند که تصویر از شکل
طبیعی خارج می شود