درخت و مسافر-كوله پشتی پر از خدا

پانل عضویت

خبرنامه

امروز :

يکشنبه 4 آذر 1403

(24 / 11 / 2024)

بازدید امروز :0 مرتبه
بازدید دیروز :0 مرتبه
بازدید کل :2158786 مرتبه
آی پی شما :3.135.209.107
سیستم عامل شما :Unknown
مرور گر شما :Mozilla

مترجم

درمانگاه بهار اندیشه فاز سه اندیشه 80 81 65.55 021 »« درمانگاه شبانه روزی مهران شهریار 58 50 65.24 021 »« درمانگاه شبانه روزی رازی شهریار 25 34 65.22 021

صفحه اول

مقالات

سبک زندگی

درخت و مسافر-كوله پشتی پر از خدا

چاپ اين صفحه

افزودن به علاقه مندي ها

نسخه چاپی

فایل اکسل

ارسال در تاریخ پنج شنبه 21 آبان 1388 مشخصات فرستنده

موقعیت فعالیت :بین الملل/

درخت و مسافر-كوله پشتی پر از خدا

امکان ارسال ديدگاه شما در اين باره، در قالب ارسال نظر در انتهاي همين صفحه قرار دارد. صاحبان وب سايت ها و فعالان اينترنتي مي توانند با ايجاد صفحه شخصي از امکان ارسال محتوا: مقالات, لينک, آگهي و...برخوردار شوند. امکانات و خدمات ما را مقايسه کنيد!

كوله پشتی اش را برداشت و راه افتاد. رفت كه دنبال خدا بگردد؛ و گفت: تا كوله ام از خدا پر نشود برنخواهم گشت. نهالی رنجور و كوچك كنار راه ایستاده بود. مسافر با خنده ای رو به درخت گفت: چه تلخ است كنار جاده بودن و نرفتن. و درخت زیر لب گفت: ولی تلخ تر آن است كه بروی و بی رهاورد برگردی. كاش میدانستی آن چه در جستجوی آنی، همین جاست. مسافر رفت و گفت: یك درخت از راه چه میداند، پاهایش در گل است. او هیچگاه لذت جست و جو را نخواهد یافت. و نشنید كه درخت گفت: اما من جست و جو را از خود آغاز كرده ام و سفرم را كسی نخواهد دید. جز آن كه باید. مسافر رفت و كوله اش سنگین بود. هزار سال گذشت. هزار سالِ پر خم و پیچ، هزار سالِ بالا و پست. مسافر بازگشت. رنجور و ناامید. خدا را نیافته بود، اما غرورش را گم كرده بود. به ابتدای جاده رسید. جاده ای كه روزی از آن آغاز كرده بود. درختی هزار ساله، بالا بلند و سبز كنار جاده بود. زیر سایه اش نشست تا لحظه ای بیاساید. مسافر درخت را به یاد نیاورد . اما درخت او را میشناخت. درخت گفت: سلام مسافر، در كوله ات چه داری، مرا هم مهمان كن. مسافر گفت: بالا بلند تنومندم، شرمنده ام، كوله ام خالی است و هیچ چیز ندارم . درخت گفت: چه خوب، وقتی هیچ چیز نداری، همه چیز داری. اما آن روز كه میرفتی، در كوله ات همه چیز داشتی، غرور كمترینش بود، جاده آن را از تو گرفت. حالا در كوله ات جا برای خدا هست. و قدری از حقیقت را در كوله مسافر ریخت. دستهای مسافر از اشراق پر شد و چشمهایش از حیرت درخشید و گفت: هزار سال رفتم و پیدا نكردم و تو نرفته این همه یافتی! درخت گفت: زیرا تو در جاده رفتی و من در خودم. و نوردیدن خود، دشوارتر از نور دیدن جاده هاست
اين داستان برداشتي است از فرمايش حضرت علي

"من عرف نفسه فقد عرف ربه"

آن کس که خود را شناخت به تحقيق که خدا را شناخته است...