لاغر بودن در جوان به نظر رسیدن تاثیر بسزایی دارد و از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا سلولهای چاقی هورمون هایی تولید می کنند که خطر ابتلا به دیابت نوع دو را بالا می برد. این سلولها همچنین موادی به نام سیتوکین می سازند که باعث التهاب و سفت شدن رگها، مشکلات قلبی و بروز مشکلاتی در اندام های دیگر بدن می گردد. اضافه وزن همچنین خطر ابتلا به سرطان های مختلف را بسیار بالا می برد. مطالعات نشان داده که احتمال مرگ زودرس برای افراد لاغر زیر 75 سال نصف افراد چاق است.

اکثر افرادی که بین 110 و 140 پوند(هر پوند معادل نیم کیلو است) با 4 الی 5 فوت(هر فوت 30 سانتی متر) قد دارند سالم هستند زیرا اسکلت بدنشان بزرگ است. بنابراین خودتان را در همان وزنی که برایتان خوب و متعادل است نگه دارید. ویلت پیشنهاد می کند هرچند وقت یک بار لباس دوران مدرسه تان را بپوشید. همان سنی که وزن سالمی داشتید. اگر نتوانستید، شاخص توده ی بدنی تان(BMI) را تا حدود 23.5 ببرید.

دانشمندان معتقدند که کم خوری، احتمال فرسودگی بافتها،  قند خون، التهاب و تورم، و مولکول هایی که رادیکال های آزاد نام دارند را کاهش می دهد.

ادوارد کالابرس استاد سلامت محیطی در دانشگاه ماساچوست و مارک متسون رئیس آزمایشگاه اسنتیتو ملی طول عمر به محدود کردن میزان کالری و حذف یک وعده غذایی اعتقاد دارند.

میری یام نلسون استاد دانشکده تغذیه دانشگاه تافت می گوید: اگر زمانی را به ورزش کردن اختصاص دهید، ماهیچه هایتان را از دست نمی دهید. حتی افرادی که 90 سال دارند می توانند ماهیچه های از دست رفته خود را دوباره به دست بیاورند. فقط کافی است دو الی سه روز در هفته به مدت 30 دقیقه وزنه های سبک بلند کنید.