برای آنان او یک غریبه بود و از مذهبی دیگر بود، پس روستاییان درهای خانه هایشان را به روی بستند. روستای بعدی بسیار دور بود و هوا تاریک می‌شد و او تنها بود. او مجبور شد شب را در هوای باز بخوابد و زیر یک درخت گیلاس استراحت کند. نیمه شب بیدار شد، شبی سرد بود و او به سبب سرما خوابش نمی‌برد. او به بالای سرش نگاه کرد و دید که شکوفه‌های گیلاس همه باز شده اند و درخت از شکوفه‌ها پوشیده شده بود. و ماه در وسط آسمان بود و مهتاب بسیار زیبا بود. او برای یک لحظه، خوشی بسیاری را تجربه کرد. صبح که شد به آن روستا برگشت و از تمام مردمی که سرپناهشان را از او دریغ کرده بودند تشکر کرد.

وقتی از او پرسیدند، "برای چه تشکر می‌کنی؟" گفت، " برای عشقتان، برای مهر و مهربانی تان که دیشب درها را به روی من بستید. به همین سبب بود که من دیشب توانستم سروری باورنکردنی را تجربه کنم. من آن شکوفه‌ها ی گیلاس را زیر نور باشکوه مهتاب دیدم و چیزی را دیدم که قبلاً هرگز ندیده بودم. اگر به من پناه داده بودید، آن را نمی‌دیدم. حالا دلیل بستن درها را دیدم و از مهربانی شما تشکر می‌کنم."