تاریخچه
خاستگاه اولیه گوجه فرنگی را به آمریکای جنوبی نسبت می
دهند؛ جایی که میوههای کوچک گوجه فرنگی برای نخستین بار کشت شده و مورد
مصرف خوراکی و درمانی قرار گرفته است. بعدها گوجه فرنگی به کشورهایی مانند
پرو، هلند و انگلستان راه یافت و در حال حاضر، در تمامی مناطق دنیا کشت و
مصرف می شود. گوجه فرنگی انواع متعددی داشته و یکی از پرمصرف ترین
سبزیهای جهان است. گوجه فرنگی گیاهی است، یک ساله که شاخههای بلند آن تا
ارتفاع یک متر بالا می رود و دارای گلهایی زرد رنگ است.
علاوه
بر آنکه گوجه فرنگی مصرف خوراکی و درمانی دارد، برخی از انواع آن به صورت
زینتی مورد استفاده قرار می گیرد. تفاوت گونههای متعدد گوجه فرنگی در
PH، رنگ، آلودگی به بیماریها و مقاومت مکانیکی است. گوجه فرنگی را باید
هنگامی که به طور کامل رسیده و قرمز شد، مصرف کرد. به طور معمول، میوه
گوشت دار گوجه فرنگی را هنگامی که به طور کامل رسید، از بوته جدا می کنند
اما در برخی موارد، گوجه فرنگی نارس و سبز را می چینند تا با گذشت زمان
رسیده و قرمز شود.
توصیه می شود که از این گوجههای نرسیده
و سبز رنگ استفاده نشود، زیرا به دلیل داشتن مادهای سمی به نام سولانین،
مصرف آنها در بدن، ایجاد مسمومیت خواهد کرد.
گوجه
فرنگی را به دو صورت خام و پخته مصرف می کنند و صنعتگران غذا نیز با
استفاده از تکنولوژی و دانش روز، انواع متعددی از محصولات غذایی تهیه شده
از گوجه فرنگی را به بازارها عرضه کردهاند. محصولاتی از قبیل رب
گوجهفرنگی، پوره گوجه فرنگی، آب گوجهفرنگی، سس گوجه فرنگی، پودر گوجه
فرنگی و...گوجهفرنگی سرشار از ویتامین A ،B1، B2 و C، آب، املاح و مواد معدنی از جمله کلسیم، فسفر، سدیم، پتاسیم، منیزیم، آهن، مس، روی، ارسنیک و کبالت است. میزان قند موجود در گوجه فرنگی(گلوکز و فروکتوز) اندک بوده و علاوه بر آن مقداری پروتئین
و چربی نیز در گوجه فرنگی وجود دارد. رنگ دانه اصلی گوجه فرنگی لیکوپن
بوده که سبب ابعاد رنگ قرمز آن می شود. پوست گوجه فرنگی حاوی مقادیر
فراوانی از کاروتینوئیدها بوده که به وسیله سلولهای روده انسان جذب می
شود. بنابراین اغلب توصیه می شود که این سبزی خوشطعم را همراه با پوست
میل کنید. گوجه فرنگی به علت دارا بودن مواد مغذی زیاد، یکی از پایههای
اصلی سبزیها در رژیمهای غذایی معروف و کارآمد است. نکته جالب آن است که
پختن گوجه فرنگی سبب از بین رفتن یا کاهش میزان مواد مغذی آن نشده و حتی
در برخی موارد، هضم آن را در بدن آسانتر می کند. نکته مهمی که پیش از
مصرف کردن گوجه فرنگی باید رعایت شود، شستن و ضدعفونی کردن آن است.
خواص گوجهفرنگی
1- مصرف گوجهفرنگی سبب کاهش ابتلا به سرطان لوزالعمده و پروستات می شود. اثر گوجه فرنگی در این بیماریها به لیکوپن آن نسبت داده می شود. اگر چه مصرف آن را همراه با سایر سبزیها از جمله کلم بروکلی
توصیه می کنند و احتمال مکمل بودن این سبزیها و تأثیر همزمان آنها در
درمان بیماری وجود دارد. علاوه بر سرطان لوزالمعده و پروستات، تأثیر گوجه
فرنگی در درمان سرطانهای ریه ، معده و سایر انواع آن نیز مورد بحث و تحقیق است.
2- لیکوپن گوجه فرنگی، آنتیاکسیدانی است که مانع ایجاد کلسترول بد خون می شود و به همین دلیل از بروز حملات و بیماریهای قلبی
جلوگیری می کند. باید دقت شود که مصرف گوجهفرنگی خام سبب دفع بخش زیادی
از لیکوپن موجود در آن می شود. بنابراین بهتر است که گوجهفرنگی را بیشتر
به صورت پخته مصرف کنید زیرا در این صورت، لیکوپن بیشتری در دسترس
سلولهای بدن قرار می گیرد.
3- گوجهفرنگی به دلیل نداشتن نمک و قند غذای مناسبی برای افراد مبتلا به دیابت و فشارخون است و گوجهفرنگی به دلیل داشتن فیبر و مواد قندی اندک، در کاهش وزن افراد مؤثر است.
4- به مادران شیرده توصیه می شود که در سبد غذایی روزانه خود، گوجهفرنگی را فراموش نکنند زیرا مصرف آن موجب افزایش شیر و بهبود بافت آن می شود.
5- گوجهفرنگی ضامن سلامت و شادابی پوست
بدن به ویژه پوست صورت است. با مالیدن آب گوجه فرنگی به پوست، به مرور
زمان جای جوشهای کهنه و نیز لکههای قهوهای روی پوست محو شده و پوست،
لطافت و شادابی خاصی پیدا خواهد کرد.
6- گوجهفرنگی داروی مناسبی
برای رفع عصبانیتهای افراد است. مصرف مداوم گوجه فرنگی همراه با غذا و به
صورت سالاد، سیستم عصبی بدن را تقویت کرده و آرامش را به همراه خواهد
آورد.
7- ویتامین A موجود در گوجه فرنگی، سبب تقویت بینایی و سلامت پوست، مخاط و استخوانها می شود.
8- مصرف گوجه فرنگی همراه با مواد نشاستهای به خصوص حبوبات، سبب هضم بهتر این مواد در معده می شود.
مصرف
گوجهفرنگی ممکن است در برخی افراد آلرژی یا حساسیتهای پوستی ایجاد کند.
توصیه می شود افرادی که دچار آلرژی هستند، هنگام بروز این بیماری از مصرف
مواد حساسیتزا از جمله گوجه فرنگی خودداری کنند، همچنین افرادی که دچار
بیماری تیرگی زیر چشم هستند باید توجه داشته باشند که یکی از علل این
بیماری، حساسیت و آلرژی است. این افراد نیز باید در میزان مصرف گوجهفرنگی احتیاط کنند.