سقراط جواب داد: ” قبل از اينكه چيزي به من بگويي، خوب است كه چند لحظه وقت صرف كنيم و يك آزمون كوچك را بررسی کنیم. اين آزمون، ”پالايش سه‌ گانه نام دارد . “

اولين مرحله پالايش: حقيقت است، كاملا مطمئن هستي آنچه مي‌خواهي بگويي حقيقت است ؟

آشناي سقراط : ” نه ، در واقع من فقط آن را شنيده‌ام و ... “

سقراط : ” پس تو واقعا نمي ‌داني كه آن حقيقت دارد يا خير“ .

مرحله دوم پالايش: خوبي است، آيا آنچه می ‌خواهي بگويي، چيز خوبي است ؟

آشناي سقراط : ” نه ، برعكس ... “

سقراط: ” پس نمي‌خواهي چيز خوبي از او بگويي، و مطمئن هم نيستي كه حقيقت داشته باشد “.

با يك سوال باقي مانده ممكن است كه تو از آزمون عبور كني.

مرحله سوم پالايش: سودمندي است، آيا آنچه مي‌خواهي بگويي ، براي من سودمند است ؟

آشناي سقراط : ” نه حقيقتا . “

سقراط نتيجه ‌گيري كرد: ” بسيار خوب ، اگر آنچه مي‌خواهي بگويي، نه حقيقت است، نه خوب است و نه سودمند، چرا اصلا مي‌خواهي به من بگويي ؟ “

بنابر این بهتر آن است که،در همه حال سخنی را بگوییم که ارزش گفتن و مطرح کردن را داشته باشد.